تبادل لینک هوشمند 
آمار
وب سایت:
نيمايوشيج
آي آدمها كه برساحل نشسته شاد و خندانيد
يك نفر در آب دارد مي سپارد جان.
يك نفر دارد كه دست و پاي دايم ميزند
روي اين درياي تند و تيره و سنگين كه مي دانيد.
آن زمان كه مست هستيد از خيال دست يابيدن به دشمن،
آن زمان كه پيش خود بيهوده پنداريد
كه گرفتستيد دست ناتواني را
تا تواناي بهتر را پديد آريد،
آن زمان كه تنگ مي بنديد
بر كمرهاتان كمربند،
در چه هنگامي بگويم من؟
يك نفر در آب دارد ميكند بيهوده جان قربان!
آي آدمها كه بر ساحل بساط دلگشا داريد!
نان به سفره، جامه تان بر تن؛
يك نفر در آب مي خواند شمارا
موج سنگين را به دست خسته ميكوبد
باز مي دارد دهان با چشم از وحشت دريده
سايه هاتان را ز راه دور ديده
آب را بلعيده در گودكبود و هر زمان بي تابي اش افزون
مي كند زين آبها بيرون
گاه سر، گه پا.
آي آدمها!
او ز راه دور اين كهنه جهان را باز مي پايد،
مي زند فرياد و اميد كمك دارد
آي آدمها كه روي ساحر آرام در كار تماشاييد!
موج مي كوبد به روي ساحل خاموش
پخش مي گردد چنان مستي به جاي افتاده بس مدهوش
مي رود نعره زنان، وين بانگ باز از دور مي آيد:
-«آي آدم ها»....
و صداي باد هر دم دلگزاتر،
در صداي باد رهاتر
از ميان آب هاي دور و نزديك
باز در گوش اين ندا ها:
-«آي آدم ها....
نيمايوشيج
نظرات شما عزیزان:
برچسب‌ها: نيما يوشيجاي ادمهاروياي خاكستريسيد محمد موسوي
.: Weblog Themes By Pichak :.
